زن

از آمدن و رفتنِ ما سودی کو
وز بافته‌ی وجودِ ما پودی کو
در چنبرِ چرخ جانِ چندین پاکان
می‌سوزد و خاک می‌شود دودی کو

زندگی چرخه‌‌‌ای ست که می‌چرخد و ما را در خود ذوب می‌کند . آدمی‌با همه‌ی اراده و اختیار ، کمال و تسلطی که در امور زندگی دارد ، طبیعت با تمام زیبائی و شعور و گستردگی که در عالم هستی دارا می‌باشد ، ،همه و همه ، در این گردش ، با همه‌ی اختیار و اراده و شعورشان تسلیم امر آفریدگارِ زندگی اند و تنها کسانی خشنود و راضی اند که به نیکی زیسته اند و عاقبت در بی نهایتی مهرش ذوب شده و با او در می‌آمیزند تا شایستگی تولد‌ی دوباره و زندگی ابدی در آغوش عشق را باز یابند.

از یک خود کامه، یک بدکار، یک گستاخ و یا کسی که سرفرازی درونی اش را رها کرده، چشم نیک اندیش نداشته باش.

یک چند به کودکی به استاد شدیم